قدیم ها مردم معتقد بودند بچه هرچقدر چاق تر بهتر؛بگذریم از اینکه امروزه هم هستند افرادی که این اعتقاد رو
دارند؛ اما امروز داشتم به چرایی این موضوع فکر میکردم و دلایل زیر بذهنم رسید:
اول اینکه کسی که چاقه بنظر سیستم گوارش سالمی داره و مواد غذایی کاملا هضم و جذب میشن.
دوم اینکه تصور میشه روان سالمی هم داشته باشندو افسرده و دل مرده نباشند؛چون اینها اکثرا باعث بی اشتهایی و کم خوری میشه.
سوم اینکه تنومند و پر زور خواهند بود و از پس کارهای سخت و دشوار برمیادو...
اما امروزی های این ور آبی؛صرفا لاغری رو به زور رژیم های سخت و ناگهانی وتک خوری
و اون ور آبی ها تناسب اندام رو با ورزش و رژیم های غذایی روزمره سالم تر بدست میارند.
من معتقدم داشتن تناسب اندام و ورزش کردن بعنوان یک عادت مطلوب؛نشون دهنده اهمیت قایل شدن فرد برای خودشه؛ واز همچین آدمی میشه توقع اهمیت قایل شدن برای دیگران رو داشت...